بر اساس یک مطالعه ی کوهورت همسان سازی شده ی گذشته نگر، استفاده از مهارکننده کوترانسپورتر سدیم- گلوکز 2   (SGLT2)قبل از عمل با افزایش اسیدوز متابولیکی یوگلایسمیک مرتبط است. این امر مستلزم نظارت دقیق بیماران قبل از اعمال جراحی تهاجمی برای اندازه گیری خطر ابتلا به کتواسیدوز دیابتی یوگلایسمیک است.

این یافته ها توسط دکتر Iwasaki و همکارانش از گروه بیهوشی و مراقبت های ویژه مرکز پزشکی سایتاما در دانشگاه پزشکی جیچی در ژاپن انجام شد و در BMC Endocrine Disorders منتشر گردید. همانطور که در دستورالعمل ها ذکر شده است، مهارکننده های SGLT2 داروهای خط دوم در مدیریت دیابت شیرین هستند و استفاده از آنها در سراسر جهان از جمله در ژاپن در حال افزایش است.

مهارکننده هایSGLT2 ، دارای عوارض جانبی مانند خشکی دهان، عفونت های دستگاه ادراری، کم آبی بدن و کتواسیدوز دیابتی یوگلیسمیک هستند. این داروها گلوکاگون را افزایش می دهند و در نتیجه کتوژنز و لیپولیز را در کبد تقویت می کنند. با این حال، شواهد کمتری در انتشارات علمی وجود دارد که از مهارکننده‌هایSGLT2 به‌عنوان علت مستقیم کتواسیدوز بعد از عمل، نام برده باشند.

دکتر ایوازاکی و همکارانش این فرضیه را مطرح کردند که مهارکننده‌های SGLT2 با افزایش خطر اسیدوز متابولیکی مرتبط هستند. این مطالعه شامل 155 بیمار بود که از نظر پیامدهای اولیه و ثانویه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

معیارهای ورود به مطالعه شامل بیماران 20 ساله یا بالاتر با سابقه دیابت نوع 1 یا نوع 2 بود. داده های جمع آوری شده شامل سن، جنس، سال جراحی (2019-2014)، انواع جراحی (قلبی عروقی، تنفسی، اورولوژی، جراحی مغز و اعصاب، ارتوپدی، شکمی)، سطح هموگلوبینA1c[1] و تجویز مهارکننده هایSGLT2   و داروهای ضد دیابت بود، معیارهای خروج شامل اعمال جراحی اورژانسی و بای پس قلبی ریوی بود.

بیماران واجد شرایط به دو گروه تحت درمان با مهارکننده SGLT2 و گروه کنترل تقسیم شدند. چهار بیمار با ویژگی های مشابه به طور تصادفی از گروه کنترل انتخاب و با هر بیمار در گروه مهارکننده  SGLT2، مقایسه شدند. متغیرهای طبقه بندی شده با استفاده از آزمون دقیق فیشر مقایسه شدند. مقدارp دو طرفه < 0.05 معنی دار بودن آماری را تایید می کرد.

یافته های کلیدی این مطالعه عبارتند از:

·        امپاگلیفلوزین در 24 بیمار در گروه آزمایش استفاده قرار گرفته بود و در روز جراحی مصرف آن متوقف شده بود.

·        پیامد اولیه به صورت  pH < 7.3، گپ آنیونی > 12میلی مول بر لیتر، PaCO2 < 45  میلی متر جیوه و سطح قند خون < 252 میلی گرم بر دسی لیترتعریف شد. محققان میزان بروز اسیدوز متابولیکی با گپ آنیونی و یوگلایسمی را در طول اقامت در ICU اندازه‌گیری کردند.

·        به عنوان پیامدهای ثانویه نسبت اسیدوز متابولیکی، ماندن در  ICU، پایین‌ترین مقدار pH و آنالیز گازهای خون بررسی شد.

·        ویژگی های استخراج شده برای بیماران همسان شامل وزن، قد، شاخص توده بدنی، نمرات فیزیولوژی حاد و ارزیابی سلامت مزمن II یا APACHE، نوع مهارکننده  SGLT2، سایر داروهای ضد دیابت، کراتینین سرم، نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی و سابقه پزشکی، بررسی گردید.

·        22.6  درصد از بیمارانی که از مهارکننده های SGLT2 استفاده می کردند، دچار اسیدوز متابولیکی یوگلیسمیک شدند.

·         در مجموع 10 نفر از 124 بیمار (8.1 درصد) در گروه شاهد دچار اسیدوز متابولیکی شده بودند.

·        مهارکننده های SGLT2 بر pH تأثیر می گذارند و استفاده از آنها بعد از عمل با کتواسیدوز متابولیکی که یکی از علل عمده مرگ و میر در بیماران دیابتی است، ارتباط دارد.

مطالعات قبلی نشان داده اند که کمبود غذا و کم آبی بدن بعد از عمل باعث ایجاد کتواسیدوز متابولیکی می شود. اما نتایج این مطالعه نشان داد که مهم ‌ترین اطلاعات برای ارزیابی خطر کتواسیدوز متابولیکی نظارت بر تجزیه و تحلیل گازهای خون و زمان قطع مهارکننده‌هایSGLT2  است.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/preoperative-sglt2-inhibitors-increase-metabolic-acidosis-with-euglycemia-study-finds-98670

 


[1]HbA1c < 6%, ≥ 6% and < 7%, ≥ 7 % and < 8 %, ≥ 8 % and < 9 % and ≥ 9 %